Некои луѓе го доживуваат будењето како вистинско мачење. Алармот ви ѕвони во главата, сончевите зраци продираат низ прозорецот, се обидувате да се завиткате под покривачот, но шефот, децата, партнерот или милениците не ви дозволуваат да продолжите да спиете.
Истражувачи од Швајцарија конечно имаат објаснување зошто се случува тоа. Начинот на кој преминуваме од спиење во будна состојба е многу посложен отколку што претходно се мислело. Како и кога се будиме може да има значително влијание врз тоа како се чувствуваме веднаш по будењето.
Од поодамна е познато дека сонот се случува во неколку фази. Прва е фазата I, кога и понатаму сте донекаде будни, чувствувате како да „паѓате“ во сон.
Потоа доаѓа фазата II, лесен сон, од која релативно лесно може да се разбудите. Следува фазата III, најдлабокиот сон, од кој будењето е најтешко. Во текот на ноќта се движиме низ овие фази, при што секој премин нагоре или надолу се означува со бран на РЕМ-сон и почесто отколку што мислиме, со кратки моменти на будење.
